بران استفاده همکاران گرامی که پایه ششم تدریس میکنند.
✏✏عوامل خستگی مربوط به معلم در کلاس درس:
✳نداشتن برنامه و طرح درس مشخص برای یک جلسه آموزشی.
✳عدم هماهنگی معلمان و کادر مدرسه در تنبیه و تشویق دانش آموزان و اینکه ممکن است از برخوردهای محبت آمیز و یا تشویق و تنبیه و روش تدریس معلم ، سوء استفاده کنند.
✳این نگرش که ؛ بیش از اندازه فعالیت می کند و کسی قدرش را نمی داند.
✳ داشتن این نگرش که کار وی مهم ، مفید و موثر نیست و نتیجه ای مشهود در دانش آموزندارد.
✳داشتن این نگرش که تاثیر کار معلم در سطح جامعه چندان مشهود نیست.
✳مشکلات شخصی معلم مربوط به خارج مدرسه ، مانند داشتن فرزند کوچک ، استراحت ناکافی ،مشکلات مادی ،مشکلات جسمی
✳انتقال ناخواسته (احتمالی) مشکلات شخصی و عصبانیت ها به کلاس درس توسط معلم.
✳استفاده از یک روس تدریس یکنواخت مانند روش تدریس سخنرانی صرف که دانش آموزان به صورت کامل شنونده و منفعل خواهند بود.
✳عدم استفاده از وسایل کمک آموزشی در کلاس ، پس کلاس تنوعی برای دانش آموز نخواهد داشت و ممکن است رغبتی به شنیدن سخنان معلم نداشته و توجهی به کلاس
ننمایند.
✳تاکید معلم به انضباط خشک کلاسی دانش آموزان ، که ابتدا منجر به کسالت دانش آموز و سپس معلم خواهد شد.
#عوامل_کسالت_در کلاس
آدم های موفق خودشان را با افرادی که با آنها هم فکر هستند، متحد می کنند. آنها اهمیت و ارزش قسمتی از یک گروه بودن را می دانند و می توان گفت آدم های موفق 30 فرق کلی با دیگران دارند:
1. فرصت هایی را می بینند و پیدا می کنند که دیگران آنها را نمی بینند.
2. از مشکلات درس می گیرند، در حالی که دیگران فقط مشکلات را می بینند.
3. روی راه حل ها تمرکز می کنند.
4. هوشیارانه و روشمندانه موفقیت شان را می سازند، در زمانی که دیگران آرزو می کنند موفقیت به سراغ شان آید.
5. مثل بقیه ترس هایی دارند ولی اجازه نمی دهند ترس آنها را کنترل و محدود کند.
6. سوالات درست را به شیوه صحیح از خود می پرسند. سوال هایی که آنها را در مسیر مثبت ذهنی و روحی قرار می دهد.
7. به ندرت از چیزی شکایت می کنند و انرژی شان را به خاطر آن از دست نمی دهند. همه چیزی که شکایت کردن باعث آن است فقط قرار دادن فرد در مسیر منفی بافی و بی ثمر بودن است.
8. سرزنش نمی کنند (واقعا فایده اش چیست؟) آنها مسوولیت کارهایشان و نتایج کارهایشان را تماما به عهده می گیرند.
9. وقتی ناچارند از ظرفیتی بیش از حد ظرفیت شان استفاده کنند همیشه راهی را برای بالا بردن ظرفیت شان پیدا می کنند و بیشتر از ظرفیت شان از خود توقع دارند. آنها از آنچه دارند به نحو کارآمدتری استفاده می کنند.
10. همیشه مشغول، فعال و سازنده هستند. هنگامی که اغلب افراد در حال استراحت هستند آنها برنامه ریزی کرده و فکر می کنند تا وقتی که کارشان را انجام می دهند استرس کمتری داشته باشند.
11. خودشان را با افرادی که با آنها هم فکر هستند، متحد می کنند. آنها اهمیت و ارزش قسمتی از یک گروه بودن را می دانند.
12. بلندپرواز هستند و دوست دارند حیرت انگیز باشند. آنها هوشیارانه انتخاب می کنند تا بهترین نوع زندگی را داشته باشند و نمی گذارند زندگی شان اتوماتیک وار سپری شود.
13. به وضوح و دقیقا می دانند که چه چیزی در زندگی می خواهند و چه نمی خواهند. آنها بهترین واقعیت را دقیقا برای خودشان مجسم و طراحی می کنند به جای اینکه صرفا تماشاگر زندگی باشند.
14. بیشتر از آنکه تقلید کنند، نوآوری می کنند.
15. در انجام کارهایشان امروز و فردا نمی کنند و زندگی شان را در انتظار رسیدن بهترین زمان برای انجام کاری از دست نمی دهند.
16. آنها دانش آموزان مدرسه زندگی هستند و همواره برای یادگیری روی خودشان کار می کنند. آنها از راه های مختلفی مثل تحصیلات آموزشگاهی، دیدن و شنیدن، پرسیدن، خواندن و تجربه کردن یاد می گیرند.
17. همیشه نیمه پر لیوان را می بینند و توانایی پیدا کردن راه درست را دارند.
18. دقیقا می دانند که چه کاری باید انجام دهند و زندگی شان را با از شاخه ای به شاخه ای دیگر پریدن از دست نمی دهند.
19. ریسک های حساب شده ای انجام می دهند؛ ریسک های مالی، احساسی و شغلی.
20. با مشکلات و چالش هایی که برایشان پیش می آید سریع و تاثیرگذار روبه رو می شوند و هیچ وقت در مقابل مشکلات سرشان را زیر برف نمی کنند. با چالش ها روبه رو می شوند و از آنها برای پیشرفت خودشان بهره می برند.
21. منتظر قسمت و سرنوشت و شانس نمی مانند تا آینده شان را رقم بزند. آنها بر این باورند که با تعهد و تلاش و فعالیت، بهترین زندگی را برای خودشان می سازند.
22. وقتی بیشتر مردم کاری نمی کنند؛ آنها مشغول فعالیت هستند. آنها قبل از اینکه مجبور به کاری بشوند، عمل می کنند.
23. بیشتر از افراد معمولی روی احساسات شان کنترل دارند. آنها همان احساساتی را دارند که ما داریم ولی هیچ گاه برده احساسات شان نمی شوند.
24. ارتباط گرهای خوبی هستند و روی رابطه ها کار می کنند.
25. برای زندگی شان برنامه دارند و سعی می کنند برنامه شان را عملی کنند. زندگی آنها از کارهای برنامه ریزی نشده و نتایج اتفاقی عاری است.
26. در زمانی که بیشتر مردم به هر قیمتی می خواهند از رنج کشیدن و بودن در شرایط سخت اجتناب کنند، افراد موفق قدر و ارزش کار کردن و بودن در شرایط سخت را می فهمند.
27. ارزش های زندگی شان معلوم است و زندگی شان را روی همان ارزش ها بنا می کنند.
28. تعادل دارند. وقتی از لحاظ مالی موفق هستند، می دانند که پول و موفقیت مترادف هم نیستند. آنها می دانند افرادی که فقط از نظر مالی در سطح مطلوبی قرار دارند، موفق نیستند. این در حالی است که خیلی ها خیال می کنند پول همان موفقیت است. ولی آنها دریافته اند که پول هم مثل بقیه چیزها یک وسیله است برای دستیابی به موفقیت.
29. اهمیت کنترل داشتن روی خود را درک کرده اند. آنها قوی هستند و از اینکه راهی را می روند که کمتر کسی می تواند برود، شاد می شوند.
30. از خودشان مطمئن هستند.
ﭼﺮﺍ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺩﺭﺱ ﻧﻤﯽ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪ ؟
ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮﻉ ﺩﺧﯿﻞ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ : ﺍﻗﺘﺼﺎﺩ، ﻓﺮﻫﻨﮓ، ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎﯼ
ﺩﺭﺳﯽ،ﺍﻧﮕﯿﺰﻩ، ﻣﺤﯿﻂ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ،ﻣﺪﺭﺳﻪ
ﺍﻣﺎ ﻣﻬﻤﺘﺮ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ ،ﺑﺤﺚ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩ ﺍﺯ ﺑﻘﯿﻪ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﮔﺬﺍﺭﺗﺮ
ﺍﺳﺖ . ﻫﻤﻪ ﻣﺎ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﺍﯾﻢ ﮐﻪ ﻣﻮﻓﻖ ﺗﺮﯾﻦ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﺩﺭ ﺯﻣﯿﻨﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺎﻧﻨﺪ
ﭘﺰﺷﮑﯽ،ﺳﯿﺎﺳﺖ،ﻓﻦ ﺁﻭﺭﯼ ﻭ ﺳﺎﯾﺮ ﺭﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺩﺭ ﺭﻧﺞ ﻭ ﺳﺨﺘﯽ
ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﮐﺮﺩﻧﺪ ، ﻭﻟﯽ ﺑﺎ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩ ﻭ ﭘﺸﺘﮑﺎﺭ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﭘﻠﻪ ﻫﺎﯼ ﺗﺮﻗﯽ ﺭﺍ ﻃﯽ ﮐﻨﻨﺪ .
ﭼﺮﺍ ﺩﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺑﺎ ﺟﺪﯾﺖ ﻭ ﺑﺎ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮﯼ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﺩﺭﺱ
ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﻭ ﭼﺮﺍ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻧﻤﺮﻩ ﻭ ﻗﺒﻮﻟﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻌﻤﻮﻻ
ﺩﺭ ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﺍﯾﺎﻡ ﺯﺣﻤﺎﺕ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺭﺱ ﻧﻤﯽ ﮐﺸﻨﺪ؟
ﺑﺮﺍﯼ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺳﻮﺁﻝ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺯﯾﺮ ﺑﯿﺎﻥ ﻧﻤﺎﯾﻢ:
-1 ﺣﺬﻑ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯ ﺳﺎﻻﺭﯼ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﯾﻦ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﺴﺌﻮﻻﻥ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺩﺭ
ﭼﻨﺪﯾﻦ ﺳﺎﻝ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮﺩ . ﺍﻟﺒﺘﻪ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺁﮔﺎﻩ ﮐﺮﺩﻥ ﺍﺳﺖ ﻧﻪ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﮐﺴﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ
ﺷﺪﺕ ﮐﺘﮏ ﺑﺰﻧﯿﻢ، ﺑﻠﮑﻪ ﻣﯽ ﺗﻮﺍﻥ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﺭﺍ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻭ ﻣﺘﻌﺎﺭﻑ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻌﺎﻭﻧﯿﻦ ﻭ
ﻣﺪﯾﺮﺍﻥ ﻣﺪﺍﺭﺱ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﯾﻂ ﻫﺎﯼ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩ . ﻧﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺷﻮﺭﯼ ﺷﻮﺭ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻪ ﺍﺯ
ﺁﻥ ﺑﯽ ﻧﻤﮑﯽ ﺍﻣﺮﻭﺯ .
ﭘﺲ ﺗﻨﺒﯿﻪ ﺩﺭ ﺣﺪ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ ﺑﺮﺍﯼ ﺍﯾﺠﺎﺩ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﻭ ﻣﻌﻠﻢ
ﺿﺮﻭﺭﯼ ﺍﺳﺖ .ﺍﮔﺮ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﯼ ﺁﺯﺍﺩ ﻭ ﺑﯽ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩ ﺑﻪ ﻣﺪﺭﺳﻪ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﮐﻨﺪ،ﻣﺜﻞ ﺍﯾﻦ
ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ ﺳﺮﺑﺎﺯﯼ ﺑﺪﻭﻥ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻣﺎﻓﻮﻕ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﭘﺎﺩﮔﺎﻥ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ
ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ .
-2 ﻧﻈﺎﻡ ﺍﺭﺯﺷﯿﺎﺑﯽ ﺗﻮﺻﯿﻔﯽ ﯾﺎﻗﺒﻮﻝ ﺷﺪﻥ ﺑﺪﻭﻥ ﺩﺭﺩﺳﺮ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺑﻪ ﻣﻘﺎﻃﻊ ﺑﺎﻻﺗﺮ ﺗﺎ
ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ ﺍﻭﻝ،ﺑﻪ ﻧﻮﻋﯽ ﺑﺎﻋﺚ ﺍﺯ ﺑﯿﻦ ﺑﺮﺩﻥ ﺭﻗﺎﺑﺖ ﺑﯿﻦ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ
ﻧﻈﺎﻡ ﺍﺭﺯﺷﯿﺎﺑﯽ ﺑﺎ ﻧﻤﺮﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ . ﻭﻗﺘﯽ ﻣﺮﺩﻭﺩ ﺷﺪﻥ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯ ﺗﺎ ﻣﻘﻄﻊ ﺫﮐﺮ ﺷﺪﻩ
ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻧﺸﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎﻻ ﺑﺮﺩﻥ ﺭﺿﺎﯾﺖ ﻣﺪﯾﺮﺍﻥ ﺷﺎﻥ، ﺑﻪ ﻧﺎﺣﻖ ﻧﻤﺮﺍﺕ ﻏﯿﺮ
ﻭﺍﻗﻌﯽ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﻣﯽ ﺩﻫﻨﺪ ،ﺗﻮﻗﻒ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﻄﻊ ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ ﺩﻭﻡ ﻭ
ﺣﺘﯽ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ ﻣﺸﮑﻞ ﻭ ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﮐﻨﺘﺮﻝ ﺍﺳﺖ .ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯿﻢ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﮐﺜﺮ ﺩﺍﻧﺸﮕﺎﻩ
ﻫﺎ،ﺩﺍﻧﺸﺠﻮ ﺑﻪ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯ ﻣﺒﺪﻝ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺗﻮﺍﻥ ﻋﻠﻤﯽ ﺗﺤﻘﯿﻖ ﻭ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﻧﺎﻣﻪ ﺭﺍ
ﻧﺪﺍﺭﺩ،ﺷﺐ ﺍﻣﺘﺤﺎﻥ ﺩﺭﺱ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﺪﺭﮎ ﺍﺳﺖ . ﺍﯾﻦ ﺭﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﺁﯾﻨﺪﻩ ﺍﯼ ﻧﻪ
ﭼﻨﺪﺍﻥ ﺩﻭﺭ ﺿﺮﺑﻪ ﻣﻬﻠﮑﯽ ﺑﻪ ﺑﻨﯿﻪ ﻋﻠﻤﯽ ﮐﺸﻮﺭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺯﺩ .
-3 ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺍﻗﺘﺼﺎﺩﯼ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻫﺎ ،ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ ﺍﻣﺮﻭﺯ، ﺗﻮﺍﻥ
ﻧﻈﺎﺭﺗﯽ ﭘﺪﺭ ﻭ ﻣﺎﺩﺭ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻓﺮﺯﻧﺪﺍﻥ ﺧﻮﺩ ﮐﺎﻫﺶ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺗﯽ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻠﻔﻦ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ، ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ، ﻣﺎﻫﻮﺍﺭﻩ، ﺍﯾﻨﺘﺮﻧﺖ،ﺭﺍﯾﺎﻧﻪ ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ
ﺍﻣﺮﻭﺯ ،ﻭﻗﺖ ﻫﺎﯼ ﻣﻔﯿﺪ ﺭﻭﺯﺍﻧﻪ ﺧﻮﺩ ﺗﻠﻒ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻭﺳﺎﯾﻞ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﻭ ﻭﻗﺖ
ﭼﻨﺪﺍﻧﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺭﺱ ﻧﻤﯽ ﮔﺬﺍﺭﻧﺪ .
ﺍﻟﺒﺘﻪ ﻻﺯﻡ ﺑﻪ ﺫﮐﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﯾﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﻭ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﻄﺮﺡ ﺷﺪﻩ ﺷﺎﻣﻞ ﻋﺪﻩ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﺩﺍﻧﺶ
ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺩﺭﺱ ﺧﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﯾﮏ ﮐﻼﺱ ﺑﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻣﺤﺪﻭﺩﯼ ﻫﺴﺘﻨﺪ
ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﻭﺭ ﺯﻣﺎﻥ ،ﻋﺎﺩﺕ ﻫﺎﯼ ﺳﺎﯾﺮﯾﻦ ﺭﻭﯼ ﺁﻧﻬﺎ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﻨﻔﯽ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ .
-4 ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﺳﯽ،ﺑﺪﻭﻥ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﯿﺎﺯ ﻫﺎﯼ ﺿﺮﻭﺭﯼ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺗﺎﻟﯿﻒ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ
ﺑﺪﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﻧﮑﺮﺩﻥ ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﺯ ﻣﺤﺘﻮﺍﯼ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎﯼ ﺗﺎﻟﯿﻒ
ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﺳﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻧﯿﺎﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﻭ ﺧﺮﺩ ﺟﻤﻌﯽ ﻫﻤﻪ
ﮐﺎﺭﺷﻨﺎﺳﺎﻥ ﻭ ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﺗﺎﻟﯿﻒ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ﺗﺎ ﺣﺪﻭﺩﯼ ﺑﺮﺧﯽ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎ
ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﻔﮑﺮ ﻭ ﺳﺒﮏ ﺯﻧﺪﮔﯽ،ﻓﻦ ﺁﻭﺭﯼ ﺑﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﺳﯽ ﺍﻓﺰﻭﺩﻩ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ .
ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺩﯾﮕﺮ ﭼﺎﭖ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎﯼ ﺩﺭﺳﯽ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻮﻟﻔﺎﻥ ﺍﻧﺘﺸﺎﺭﺍﺕ ﻏﯿﺮ ﺩﻭﻟﺘﯽ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﺎﻟﯽ
ﺍﺯ ﺍﺷﮑﺎﻝ ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻣﺸﮑﻞ ﺑﺮﺧﯽ ﺍﺯ ﺁﻧﻬﺎ، ﺣﺠﻢ ﺑﺎﻻﯼ ﻣﺤﺘﻮﺍﯼ ﻭ ﺩﺭ ﻧﻈﺮ ﻧﮕﺮﻓﺘﻦ
ﺗﻮﺍﻧﺎﯾﯽ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺍﺳﺖ . ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﯾﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎ ﺑﺮﺍﯼ ﻫﻨﺮﺟﻮﯾﺎﻥ ﻓﻨﯽ ﻭ ﺣﺮﻓﻪ ﺍﯼ ﻭ
ﮐﺎﺭﺩﺍﻧﺶ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ .
-5 ﻧﯿﺮﻭﯼ ﺍﻧﺴﺎﻧﯽ ﺑﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺩﺭ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻫﺎ، ﻣﻌﻠﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩ ﺑﺎﻻ،ﺑﻮﺩﺟﻪ ﮐﺎﻓﯽ ﺩﺭ ﺗﺠﻬﯿﺰ
ﻣﺪﺍﺭﺱ ﺷﺎﻣﻞ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﺁﺯﻣﺎﯾﺸﮕﺎﻩ ،ﺗﺠﻬﯿﺰ ﮐﺘﺎﺑﺨﺎﻧﻪ،ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻭﺭﺯﺷﯽ،ﺗﻔﺮﯾﺤﺎﺕ ﺳﺎﻟﻢ ﻭ
ﺳﺎﯾﺮ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﺑﺮﺍﯼ ﺗﻘﻮﯾﺖ ﺍﻧﮕﯿﺰﻩ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﻣﻬﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ .
ﺩﺭ ﭘﺎﯾﺎﻥ ﺍﻣﯿﺪﻭﺍﺭﻡ ﻣﺪﯾﺮﺍﻥ ﺍﺭﺷﺪ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺍﻣﮑﺎﻧﺎﺕ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﮐﺸﻮﺭ ﻭ
ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺭﯾﺰﯼ ﻣﻨﺎﺳﺐ،ﺑﺮﺍﯼ ﺣﻞ ﻣﺸﮑﻼﺕ ﺁﻣﻮﺯﺵ ﻭ ﭘﺮﻭﺭﺵ ﺍﻗﺪﺍﻣﺎﺕ ﻻﺯﻡ ﺭﺍ ﺍﻧﺠﺎﻡ
ﺩﻫﻨﺪ
ورزشهای مفید برای هوشیاری مغز:
1-بادستی که عادت ندارید مسواک بزنید
2-با چشمهای بسته دوش بگیرید
3-درکارهای صبح خود تغییرات ایجاد کنید اگراول لباس میپوشید بعد صبحانه جای این دو رو عوض کنید بعد به سر کار بروید
4-به اشیابرخلاف همیشگی نگاه کنید:اگر همیشه از بالا به پایین به اجسام مینگریستین اکنون از پایین ببالا یا از چپ براست نگاه کنید
5-جای نشستن سر میز را عوض کنید
6-به حس بویایی خو بیشتر توجه کنید
7-هنگام خرید بیشتر دقت کنید .درقفسه های فروشگاه اگر اجناس جدید دیدید حتی اگر قصد خرید ندارید محتویات انها رابخوانید
8-نقاشی کنید
9-طی روز سعی کنید ارتباطات اجتماعی بیشتری برقرار کنید:اجتماعی نبودن تاثیر منفی و شدیدی بر توانایی شناختی فرد میگذارد.از این رو لازم است ارتباط اجتماعی خود را افزایش دهید.بعنوان مثال سعی کنید برای خرید با فروشنده صحبت کنید.
به کودک خود
کمک به دیگران را نیاموز...
بلکه بیاموز که سخاوت جزئی
از وجود انسان است...
او را از جهنم نترسان...
ذات او را پاپک پرورش بده
وعده ی بهشت به او نده...
به او بیاموز خوب بودن
لازمه ی انسانیته
او را نترسان...
به او شجاعت رو به رو شدن بده
او را منع نکن...
به سوی زیبایی ها و خوبی ها سوق بده
مغزش را محدود نکن
با اندیشه هایت...
به او اندیشیدن یاد بده
نگو انسان موجود برتر است...
بیاموز که هر موجودی با هر
شکل و شرایطی به اندازه ی انسان حق زندگی دارد
از ثروتمند و فقیر برایش نگو...
به او بیاموز ارزش انسانها به وجود درونیه هر کسی است
راحتی را برایش فراهم نکن...
به او بیاموز سختی ها
هم جزئی از زندگی اند
خدا را برایش ترسیم نکن...
بگذار او از بهترین هایش
برای خودش خدا بسازد
او را محدود به قاعده و قانون نکن...
به اوبیاموز بهترین را کشف کند..
او را از بدی ها نترسان...
به او بیاموز خوبی و مهربانی را...
کودکت را با شکوه پرورش بده...
تا در آینده با شکوه زندگی کند...(sun)(moa)(flirt)
روزی به قدری غمگین بودم که تصمیم گرفتم همه دارایی خود را رها کنم و به جنگل رفتم.
تا برای اخرین بار با خدا صحبت کنم. به خدا گفتم ایا می توانی دلیلی برای ادامه زندگی برایم بیاوری؟؟؟
و جواب او مرا شگفت زده کرد. گفت تا حال درخت سرخس و بامبو را دیده ای؟
وقتی این دو درخت را افریدم از هر دو به خوبی مراقبت کردم.
به انها نور و غذای کافی دادم.بعد از مدت کمی سرخس سر از خاک براورد و تمام زمین را فرا گرفت اما از بامبو خبری نبود من از او قطع امید نکردم.
در دومین سال سرخس ها بیشتر رشد کردند و زیبایی خیره کننده ای به زمین بخشیدند.اما باز هم از بامبوها خبری نبود.من بامبوها را رها نکردم.تا سال پنجم جوانه کوچکی از بامبو نمایان شد.در مقایسه با سرخس کوچک و کوتاه بود.اما با گذشت شش ماه ارتفاع ان به بیش از 100فوت رسید 5سال طول کشید تا ریشه های بامبو قوی شدند.
خدا در ادامه فرمود:ایا می دانی در تمامی این سالها که تو درگیر مبارزه با سختی ها و مشکلات بودی درحقیقت ریشه هایت را مستحکم می ساختی من در تمامی این مدت تو را رها نکردم همانگونه که بامبوها را رها نکردم.
هرگز خودت را با دیگران مقایسه نکن!!!
بامبو و سرخس دو گیاه متفاوتند اما هردو به زیبایی جنگل کمک می کنند.زمان تو نیز فرا خواهد رسید.
تو نیز رشد میکنی و قد می کشی.بامبو هر چقدر بتواند رشد می کند،تو هم به هر اندازه که می توانی باید رشد کنی....
علل خود کم‌بینی در کودکان
خودکم‌بینی را در کودکان چگونه از بین ببریم؟ راه‌های تقویت عزت‌نفس در کودک چیست؟
معمولاً خودکم‌بینی در کودکان به دلیل رویکرد غلط والدین آنهاست. خصوصیات زیر در والدین، سبب خودکم‌بینی کودک می‌شود:
والدین وسواسی، مطلق‌گرا، مبادی آداب، آبرو‌مدار؛
والدینی که می‌خواهند فرزندشان خیلی مؤدب به نظر برسد؛
والدینی که برای فرزندشان چارچوب تنگ می‌گذارند؛
والدینی که دائم نصیحت میکنند و توصیه‌ها، تذکرها و آموزش‌های مستقیم بسیاری برای کودک دارند؛
والدینی که فرصت رشد به کودک نمی‌دهند. رشد و شکوفایی کودک را نمی‌بینند و نقص‌های کودک برایشان بسیار پررنگ است و کودکشان را کمتر تأیید میکنند.
مسلم است، فرزندان چنین والدینی، اعتماد به نفس، تحمل انتقاد و عزت نفس نخواهند داشت و همواره خود را خطاکار می‌دانند و به محض روبروشدن با هر نوع انتقادی، به هم می‌ریزند.
مادران وسواسی و جزئی‌بین، از همان بدو تولد در جزئی‌ترین کار بچه‌ها دخالت دارند و تربیت را از مسیر فطری خارج میکنند. دائماً دنبال سلیقۀ خود در تربیت هستند نه شکوفاشدن استعداد کودک. بنابراین به بچه استقلال نمی‌دهند. چنین کودکانی آزمون و خطا نمی‌کنند و وقتی وارد اجتماع می‌شوند، نمی‌توانند به‌طور مستقل کارهایشان را انجام دهند. احساس ضعف میکنند و طاقت ناکامی و شکست را ندارند و نمی‌توانند با محیط و معاشران، تعامل و سازگاری مناسب داشته باشند.
و اما راه حل:
مادر باید بچه را آزاد بگذارد و او را از قید و بندهای اضافی رها کند. از اشکالات جزئی و جزئی‌نگری دست بردارد. نقاط قوت کودک را ببیند و در جمع بزرگترها مطرح کند. به کودک به اندازۀ توانش مسئولیت دهد و توانایی‌های او را از ته قلب باور کند. وقتی کودک کاری را انجام داد، نقاط قوت کار را بزرگ بشمارد و نقاط منفی را کم‌رنگ و ناچیز جلوه دهد. بخصوص در کارهای شخصی به بچه حق انتخاب دهد. اجازه دهد تا کودک خطا کند و خودش ببیند که اتفاق مهمی نمی‌افتد.
اگر در مسیر این آزمون و خطا، افراد جامعه به او بازخوردهای متفاوت نشان دادند، اشکال ندارد. مادر باید در موارد ناکامی به او روحیه دهد و از حمایت و همراهی او دریغ نکند و کودک را محکم بار آورد. مادر باید مانند ستونی می کن استوار و مهربان باشد، تا بچه‌ها مثل پیچک، به او تکیه کنند و رشد نمایند.
بازی‌های قالب‌شکن با همراهی والدین در این مسیر، بسیار مفید هستند. خوب است والدین نیز مانند کودک در این بازی‌ها شرکت کنند. مثلاً بادکنک‌هایی را بارها باد کنند و بترکانند و از اینکه کودک از صدای آن بترسد، هراسی به دل راه ندهند. چون ملاحظۀ ترس در بزرگترها می‌تواند کودک را منفعل کند.
متخصصان روانشناسی، راهکارهای دیگری را به والدین پیشنهاد میکنند تا کودکشان از خودکم‌بینی دور و به عزت نفس متخلق شود.
این راه‌ها عبارتند از:
شب‌ها کارهای روزمره را کنار بگذارید و برای کودک قصه بگویید.
اشتباهات کودک را راحت ببخشید.
خوبی‌هایش را بزرگ کنید.
به حرف‌هایش خوب گوش بدهید.
بی‌دلیل کودک را در آغوش بکشید و ببوسید.
هرگز کودک را با دیگر همسالانش مقایسه نکنید.
به او نگویید: «وای به حالت! اگر فلان کار را انجام دهی.»
گاهی با او برنامه‌های تلویزیونی را که دوست دارد، ببینید.
به او نگویید: «تو دیگر بزرگ شدی، بچگی نکن.»
اگر اشتباه کردید، به راحتی عذرخواهی کنید.
همراه فرزندتان دعا و نیایش کنید.
توی ذوق بچه نزنید و به کودک نگویید: «الکی نگو؛ داری از خودت درمیاری و...» بلکه با او همراهی کنید.